به نام او

و ان علیک اللعنة الی یوم الدین

و لعنت(دوری از رحمت حق) تا روز قیامت بر تو خواهد بود.

سوره ی مبارکه ی حجر/ آیه ی ۳۵

قصه ی رانده شدن شیطان هم از آن قصه هاییست که آنقدر تعریفش کرده اند برایمان، که یادمان رفته چه قصه ی عجیبی است!

تصور کن: خدا، همون خدایی که می گه ۱۰۰ بار اگر توبه شکستی، باز آ، به یکی از معبود های چندین و چند ساله اش بگه که تا قیامت نفرین شده! می دونی این یعنی چی؟! مو به تن آدم سیخ می شه به خدا!!! اون هم فقط به جرم سجده نکردن آدم! به جرم سجده نکردن چیزی که خدا گفته باید سجده اش کرد! حالا من چی؟! روزی هزار بار به چیزی که خدا گفته، سجده نمی کنم و روزی دوهزار بار چیزی را سجده می کنم که خدا نخواسته! وقتی همه ی هدف آدم می شه هر چی غیر خدا، خدای آدم هم میشه هر کی غیر خدا و اونوقته که خدا بی رودربایستی ازت ناامید می شه و می گه: برو به جهنم!!!

خدا کنه که هیچ وقت، هیچ هدفی نداشته باشیم جز خدا: این یعنی هیچ کار نکنیم، مگر اینکه راستی راستی با خودمون خلوت کنیم و ببینیم بینی و بین الله خدا چی دوست داره؛ این یعنی همون خوب بودن، همون قشنگ بودن، همون مسلمون بودن! مهم همینه: بینی و بین الله!!!

*عطیه پژوهی*