آیه ی زندگی

بنام خدای مهربان

هر چه در زمین و آسمان هاست ، همه به تسبیح و ستایش خدا که پادشاهی منزه و پاک و مقتدر و داناست مشغولند. « جمعه / 1»

با خودم فکر میکنم که چه رازی توی این آیه است که هر چه در زمین و آسمان هاست به ستایش خدا مشغولند ، که یاد این حرف می افتم که : سلولهای ما هم هر لحظه مشغول ستایش خدا هستند و با همین عبادت سلولهای ماست که ما هم زنده ایم. و اگه بخوان فقط یک لحظه مثل ما خدا رو فراموش کنن دیگه من و تویی وجود نداره.
تا حالا فکر کردی که خورشید و ماه و ستاره ها و زمین و آسمون ها و هر چی که فکرشو بکنی همین حالا و همیشه در حال عبادت خدا هستند؛ و به قول فارابی :آسمان که گردش می کند آن گردش نماز و عبادت و پرستش آسمان است و زمین که تکان می خورد همین جور ، باران که ریزش می کند آن ریزش پرستش اوست ، آب که جریان پیدا میکند آن جریان پرستش و عبادت اوست.
و به قول مولوی:
جمله ذرات عالم در نهان / با تو می گویند روزان و شبان
ما سمیعیم و بصیر و با هشیم / با شما نا محرمان ما خامشیم

خدا به زمین دستور داد که بچرخه و کلی کارهای سخت دیگه زمین هم این امانت رو بدوش گرفت و اجرا کرد.به آسمون دستور داد که زینت زمین بشه توی شب ها و اجرا کرد.حتی به یک میکروب کوچولو دستور داد که آدما رو بیمار کنه و اونم شب و روز داره کاری رو که خدا بهش گفته انجام میده.
و به نبات و جماد دستور داد که ... و اجرا کرد.
و به انسان دستور داد که ... و ...؟َ!؟!
و ما انسانها برای اینکه از زیر بار مسؤولیت خودمون شونه خالی کنیم تصمیم گرفتیم که خودمون رو گم کنیم و از همین جا بود که صلح صفا هم گم شد که دیگه دوستی و دوست داشتن هم مرد.

درون سینه ام دردی ست خونبار / که همچون گریه می گیرد گلویم
غمی ‌آِشفته دردی گریه آلود / نمی دانم چه می خواهم بگویم

با بهترین آرزوها asr